نوسلفیۀ جهادی بر این باور است که تمامی اقدامات جهادی ایشان، پشتوانۀ قرآنی و حدیثی دارد. آنان برای استفاده از عملیات اِنغِماسی، در رابطه با حمله به مجلس شورای اسلامیِ ایران و دیگر کشورهای اسلامی، پنج مبنایِ کلی را اخذ کردهاند. مبنای اول: بنا به آیۀ حاکمیت، تمامی حاکمان کشورهای اسلامی کافر به کفرِ اکبرند. مبنای دوم: ایران و دیگر کشورهای اسلامی، دارالکفر هستند. مبنای سوم: دموکراسی، تحاکم به طاغوت است و شهروندان بهسبب شرکت در انتخابات کافرند. مبنای چهارم: قانونگذاری، شرک است و نمایندگانِ مردم، مشرکاند. مبنای پنجم: کسانی که با نمایندگان مرتبط هستند نیز کافرند؛ اما با بررسیهای صورتگرفته بهدست آمد که اولاً: بنا به تفاسیر اهلسنت، واژۀ کفر در آیۀ حاکمیت، کفرِ اصغر است. ثانیاً: بنا به مبنای اهلسنت، ایران و دیگر کشورهای اسلامی، دارالاسلام هستند. ثالثاً: به اجماع فریقین، دموکراسیِ دینی نهتنها شرک نیست؛ بلکه از اصیلترین آموزههای اسلامی است. رابعاً: اصل در تصویب قوانین مجلس ایران، مطابقبودن آن با شرع مقدس است. خامساً: سیرۀ نبوی$ بر مراودۀ مردم با نمایندگان خویش برای بهدست آوردن قوانین بوده است. پژوهش حاضر به شیوۀ توصیفی _ تحلیلی به بررسی موضوع پرداخته است.