بسیاری از مؤلفان و محققان، به هنگام نقد و ردیهنویسی بر مباحث مختلف مطرح شده توسط ابنتیمیه و آثار او، با مغالطات مختلف لفظی و معنوی و اشکالات و خطاهای بزرگ در اندیشه و روش علمی او مواجه میشوند. مسائلی که نشان میدهد، او در نحوۀ فکر کردن و اندیشیدن نیز، دچار اشکال و خطا است. او در موارد متعددی، بهدلیل ابتلاء به مغالطات لفظی و معنوی، تواناییِ صحیح فکر کردن را از دست داده و استنتاج سقیم و معیوب در مباحث مختلف داشته و به مخاطب خود، با استفاده از مغالطه، مطالب نادرست و غیر واقعی القاء نموده است. ابنتیمیه در آیه ولایت، از چهار مغالطه بهره برده که عبارتاند از: قرار دادن غیر قطعی بهجای قطعی؛ قرار دادن غیر علت بهجای علت؛ استقراء ناقص؛ حالات مختلف کلمه برای اثبات مقاصد خود. او در آیه هادی به مغالطۀ، نشاندن غیر قطعی بهجای قطعی متوسل شده است؛ همچنین، در آیه تطهیر، از چهار مغالطۀ قرار دادن عرضی بهجای ذاتی، اشتراک اسم، یکی کردن چند مسئله، و تغییر در بخشی از کلام استفاده کرده است. در آیه راکعین نیز، با مغالطۀ استقراء ناقص، تفسیر مورد نظر خود را موجه جلوه داده است؛ همچنین در آیه مباهله، به مغالطۀ قرار دادن عرضی به جای ذاتی تمسک کرده است. ابنتیمیه در آثار خود، این مغالطات را بسیار انجام داده و بههمین شکل، بسیاری از مطالب نادرست را اثبات و یا حقایق را انکار نموده است.