نقد و بررسی ادله منکرین «سماع موتی» با محوریّت آیات
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 کارشناسی ارشد مذاهب اسلامی
2 دانشیار دانشگاه ادیان و مذاهب
چکیده
برخلاف دیدگاه جمهور اهل سنت و بزرگانی از سلفیه، همچون ابن‌‌تیمیه و ابن‌‌قیم در اثبات شنوایی اموات، سلفیون معاصر چنین عقیده‌ای ندارند و اساساً منکر مسئله «سماع الموتی» در غیر موارد منصوص صحیح روایی شده‌‌اند. دلیل اصلی آنان بر این اعتقاد، توجه به ظواهر برخی آیات، ازجمله آیات: )إِنَّکَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ([1] و )وَمَا أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فِی الْقُبُورِ([2] است که «ناصرالدین البانی» بیشترین تأثیر را در این رویکرد داشته است.
تبیین البانی در اثبات شنوا نبودن اموات از این آیات، مبتنی بر اختیار ناشنوایی به عنوان وجه‌شبه در تشبیه کفار به اموات بوده و این در حالی است که از دیدگاه جمهور اهل سنت، وجه‌شبه در چنین تشبیهی، بهره‌نبردن آنان از دعوت انبیا( است، نه مطلق شنوا نبودن.
[1]. سوره نمل، آیه 80.
[2]. سوره فاطر، آیه 22.
تبیین البانی در اثبات شنوا نبودن اموات از این آیات، مبتنی بر اختیار ناشنوایی به عنوان وجه‌شبه در تشبیه کفار به اموات بوده و این در حالی است که از دیدگاه جمهور اهل سنت، وجه‌شبه در چنین تشبیهی، بهره‌نبردن آنان از دعوت انبیا( است، نه مطلق شنوا نبودن.
[1]. سوره نمل، آیه 80.
[2]. سوره فاطر، آیه 22.
کلیدواژه‌ها
)